Beograd 2007. Mek povez sa klapnama, 311 strana.
Knjiga je nekorišćena (nova).
R28, K3

Sadržaj:
Filozofija i neuroza u Zabeleškama iz podzemlja
Alber Kami između lucidnosti i nostalgije za apsolutnim
Volja za moć u delu Albera Kamija
Antropološki problem u Tolstojevom romanu Rat i mir
Psihološki vid "oblomovštine"
Don Kihot i nihilizam
Pojam alibija u kulturi
Ogled iz antropologije
Teoriski osvrt na atropološke eseje
Dodatak
Post scriptum uz drugo izdanje

Antropološki eseji čine mi se važnom knjigom ponajpre zbog situacije u proučavanju književnosti u nas prije dvadesetak godina. Tada, naime, knjige te vrste bijahu rijetke; prevladavahu književnopovijesne stujdi)e i/ili književnokritički eseji u kojima se više insistiralo na određenim efektima umjetničkog stila no na doseljednosti analiza i zaključivanja. . .
S jedne strane, naime, u njima je prisutan „ otklon” od tzv. imanentne interpretacije koja je barem kao predmet zanimanja, a ponekad i kao ideal, obuzela upravo možda najbolja ostvarenja na području proučavanja književnosti, a s druge strane u njima je podjednako tako prisutan „ otklon“ od one, za nas već tradicionalne filozofske problematike, kakvu su zastupali estetičari, osobito u pogledu odnosa između proučavanja književnosti i filozofije, bez obzira što su se i na području estetike pojavili uspješni radovi koji su težili kritici teorije odraza npr. . .
S dva aspekta stoga Antropološki eseji ukazuju na neke mogućnosti proučavanja književnosti koje nam se danas možda čine same po sebi razumljivim, ali koje se u svakoj tradiciji teško uočavaju ako jednom nisu jasno postavljene. Prvi se aspekt odnosi na izbor problematike. Milošević bira neke, na prvi pogled dosta neobične probleme: pitanje alibija, odnos filozofije i neuroze, odnos između filozofske motivacije i koherencije određenih stavova, odnos određenih stavova prema cjelini umjetničke obrade, odnos osobnog iskustva prema konceptualizaciji tog iskustva u analizi književnih djela npr. . .
Milivoj Solar, 1984.

I neskrivena filozofska shvatanja, i razuđenost njihovih ostvarenja, i fragmentarna struktura teorijskog, esejističkog i pripovedačkog diskursa, i unutaržanrovska prožimanja različitih pripovednih formi, potvrđuju da u Nikoli Miloševiću imamo originalnog mislioca modernih vremena, čije delo kulturnoistorijski obeležava dalekosežnu emancipaciju našeg epohalnog iskustva, da bi u svojoj apsolutnoj pojedinačnosti očuvalo svojstva tako karakteristična za srpsku kulturu i za usamljenički izazov evropskog duha: pojedinac koji postaje mera onoga što je istinito i novo.
Milo Lompar, 2003