Slobodan Džunić Anđelište

Slobodan Džunić Anđelište
Tvrdi povez
Izdavač Srpska književna zadruga

Slobodan Džunić (Temska, kod Pirota, 28. novembar 1921 — Beograd, 13. novembar 1998) bio je srpski pripovedač, romansijer i pesnik. [1]

Biografija
Osnovnu školu završio je u Temskoj, gimnaziju u Pirotu, a Pravni fakultet u Beogradu. [1] Najveći deo svog radnog veka proveo je u Radio Beogradu[2] kao novinar i urednik Literarne redakcije, a zatim kao urednik za istoriografiju. Umro je novembra 1998. godine ne dočekavši izlazak iz štampe svog najobimnijeg romana Vetrovi Stare planine. Slobodan Džunić u svojim proznim delima koristi pirotski govor i bavi se čovekom staroplaninskog kraja, njegovom mitologijom i religijom. Njegov brat od strica bio je Desimir Tošić, istaknuti član Demokratske stranke u međuratnom periodu.

Knjige pripovedaka
Zrna, Novo pokolenje, Beograd, 1951.
Njiva u Rudinju, Narodna knjiga, Beograd, 1956.
Gladi, Minerva, Subotica/Beograd, 1957.
Iza sunčeve strane, Prosveta, Beograd 1975.
Pod kišnom zvezdom, Slovo ljubve, Beograd, 1979.
Kusidol, Vuk Karadžić, Beograd, 1983.
Svitac u svemiru, M inerva, Subotica, 1985.
Anđelište, SKZ, Beograd, 1992.
Kodema, KZ `Bora Stanković`, Vranje, 2006.
Izabrane pripovetke
Izabrane pripovetke, SKZ, 1986.
Ispod mrtvačkog mosta, Prosveta, Niš, 1996.
Romani
Vinograd Gospodnji, Minerva, Subotica/Beograd, 1957.
Pagani, Prosveta, 1964.
Kurjak, samostalno izdanje, Beograd, 1971.
Meana pored druma, SKZ, Beograd, 1974.
Medovina, Gradina, Niš, 1979.
Obrok, Narodna knjiga, Beograd, 1982.
Vasilijana, SKZ, Beograd, 1990.
Čarobni kamen, SKZ, Beograd, 1994.
Vetrovi Stare planine, Prosveta, Niš, 1998, 2004.
Poezija
Slapovi, autorsko izdanje, Beograd, 1972.
Divlja ruža (lirska proza), BIGZ, Beograd, 1973.

3/31