Dionisije Dejan Nikolić - 4 ogleda o hrišćanskom liberalizmu

DIONISIJE DEJAN NIKOLIĆ

ČETIRI OGLEDA O HRIŠĆANSKOM LIBERALIZMU

Pogovor - Gorazd Kocijančič

Izdavač - Arhiv Vojvodine, Novi Sad; Institut za evropske studije, Beograd 

Godina - 2022

298 strana

24 cm

Edicija - Biblioteka Posebna izdanja

ISBN - 978-86-81930-32-8 

Povez - Broširan

Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja

SADRŽAJ:
1. Magija Žan-Pol Sartra ili Velike i male misterije "Egzistencijalizma"

2. Magija Karla Šmita ili Pojam Političkog i Velike i male misterije Decizionizma

3. Hamanove Lestvice Metakritike 
Prilog: Johan Georі Haman: Recenzija Kantove Kritike Čistog Uma (1781)
Metakritika Purizma Uma (1784)

4. Portret Pesnika kao Heruvima ili Ars Poetica Christiana 

Preporuke za dalje istraživanje
Izvodi iz recenzija
Pogovor

"„ Četiri Ogleda o Hrišćanskom Liberalizmu“ Dionisija Dejana Nikolića nisu bez izvesnog, nimalo slučajnog (doduše polemičkog) dosluha sa delom (valja se nadati) blaženopočivšeg gospodina Isaije Berlina: „ Četiri Ogleda o Slobodi„ .

U najkraćem, u prva tri ogleda autor se pozabavio sa tri boje Levijatana: u Magiji Žan Pol Sartra sa crvenom, u Magiji Karla Šmita sa crnom, a u Hamanovim Lestvicama Metakritike sa Magijom Imanuela Kanta odnosno sa žutom bojom Levijatana (koji u LGBT i New Age varijanti može biti i duginih boja).

Tema četvrtog ogleda Portret Pesnika kao Heruvima ili Ars Poetica Christiana je:

kako upokojiti, uspokojiti ili preobraziti Levijatana, odnosno Pečat Osmoga Dana: Nestvorena Zlatna Svetlost Istinske Slobode Bratstva i Jedinstva u Hristu.

Baš kao i kod Berlina, i kod Nikolića imamo i negativnu i pozitivnu slobodu: i slobodu od i slobodu za: slobodu od greha i od smrti, i slobodu za oboženje i večni život – u kojem će nam, kako je pisano, sve biti moguće što poželimo, dakle: Maksimum Liberalizma bez granica.

Štaviše: pošto će spaseni, odnosno svecelo oboženi bogovi po blagodati biti ne samo beskonačni već i bespočetni (anarhon): imamo i Maksimum Anarhizma bez granica. In nuce: autor eksplicira duhovnopolitičku teoriju Pravoslavnog Anarholiberalizma, smatrajući to važnom stavkom u Kulturnom i Duhovnom Ratu koji se vodi za svaku reč, pojam, kategoriju, izraz i termin – između ostalog.

Nikolić otuda dosledno insistira na razlici između prave i lažne prosvećenosti. On pokazuje da je zapravo Haman, a ne Kant, bio pravi prosvetitelj, i to radikalni prosvetitelj: upravo u smislu pravoslavnog antropološkog maksimalizma, u kojem prosvetljenje (fotozis) jeste oboženje (teozis): biti istinski prosvetljen znači postati bog po blagodati.

Šta je to, pita se autor, prosvećenost, ako ne zrelost za izlazak iz samoskrivljenog hibrisa autonomije: putem očišćenja, preumljenja, prosveljenja i oboženja, i ulazak putem teantroponomije u Dom Oca Svetlosti. Šta je to prosvećenost, ako ne zrelost za to da budemo kao deca, vaspitana za učeno divljenje (docta admiratio)?

Ovi Ogledi su prošarani mnoštvom zanimljivih i uzbudljivih tematizacija, koje mogu biti interesantne, a svakako poučne i podsticajne, i čitaocima bez nekog većeg iskustva u filosofskim i teološkim štivima. I takvi, ali čak i školovani specijalisti, saznaće

zašto su toliko važne figure Agripine Trileme i Platonovog Peritropa, koja je razlika između nihilizma i nemoizma, šta je Sartr pokušao da sakrije od svojih čitalaca, da li je Šmitov pojam političkog uopšte pojam, od kojih autora je Hjum prepisao „ svoje“ ideje po kojima je postao čuven, da li je i kada je Kant poverovao za samog sebe da je Bog, ko je zapravo bio Geteov i Kjerkegorov najvažniji učitelj koji je odbio da zajedno sa Kantom napiše Fiziku za decu, zašto su Kanta zvali Zver iz Kenigsberga, da li je i zašto je Malarme bio zaljubljen u ništavilo, kako je Gijom Apoliner branio srpsku ćirilicu, zašto su Cara i Breton mrzeli Bodlera i Remboa, u čemu su se slagali Starac Porfirije Kavsokalivit i Ernst Jinger, i još mnogo toga drugog…

Knjiga sadrži i dva veoma vredna priloga, naime Nikolićev prvi i za sada jedini prevod sa nemačkog na srpski jezik čuvenih metakritičkih studija Johana Georga Hamana. U pitanju su Recenzija Kantove Kritike Čistog Uma (1781) i Metakritika Purizma Uma (1784).

Recenzenti su Dr Aleksandar Stevanović i Dr Aleksandar Gajić, a autor pogovora i posebne preporuke je Gorazd Kocijančič. "

Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.